Karanlıkta tek başıma dolaşırken ağladım.
Tüm anılar bana geri dönüyordu.
Gemiyi terk etmek üzereyken şüphelerim arttı.
Zamansız ayrılıklarım bana el sallıyordu.
Boş gökyüzünün altındaki ışıklar parıldamaya başladığında,
Sessizce umutlarımı haykırıyordum.
Soğuk rüzgar estiğinde, ürperirken bir durakta.
Kendime kızıyordum, anlatasım gelmiyordu.
Biri bana geçmişi sorsa bile anlaşılmak istemiyordum.
Düşlerim fazlaca kırılmış ve unutulmuştu.
Şimdi özlediğim her şeyi kalbimde tutacağım.
Ne zaman istersem o zaman mola vereceğim.
Gelecekteki bana selam göndereceğim dumanlı dağlardan.
Güzelliği ve samimiyeti bulmak için o yolu ezberliyorum.
Bıktığımda duracağım çünkü kalbim yalnızlıklarla dolup taşıyor.
Güneşli bir bahar gününde çimenlere uzanıp,
Hayallerimi anlatıp bulutlara ve ağaçlara.
Geçmişimi anımsayıp kah gülüp kah ağlayacağım.
