Soru soranlar oluyor, cevaplarım yok.
Bitkinim, karşılıklı sevmelere değil yoksunluğum.
Üzdüm, üzüldüm elimde olmadan.
Hayat deyip geçtim, anlaşılmadığımdan.
Bağımlılığım zararlıydı, onaydı huysuzluğum.
Sevdim sevildim, pişman olmadan.
İçimde kalan küller sandığım kadar yok.
Mahzunum ama devam ediyorum sormadan,
İnancım duruyor en azından.
Düzelmezse de işler hala sevenlerim var.
Ne mutluki bu şansa sahibim, varım.
Çok az ahbabım kaldığını hatırlıyorum sonra.
Üzülüyorum yalnızlaştıkça ve yakınlaşıyorum,
Küs kaldığım yanıma.
Endişelerimi bıraktığımda gelecek iyileşecek.
Olacaklarsa olacağına varacak.
