Sabah kalktım işe gitmek için yine,
Vaktinde çıkamadım evden.
Bedenim izin vermedi buna.
Önceki günden kalanlar bitmişti.
Zorlukla çıktım, başım yukarıdaydı.
Hayatta olmanın verdiği şükürle,
Otobüs durağı boştu.
Tüh be yeni gitmiş diye hayıflandım.
Neyseki acelem yoktu,
Yeni yeni havayı soluyordum.
Beklemeye koyuldum, bir süre.
Karşıdaki sokak geçmişimi izletiyordu büyük ekranda.
Gören yalnızca ben miyim diye bakındım çevreme.
O genç ve heyecanlı kız vardı perdede,
Elleri terliyordu geç bir vakitte.
Gururlu ve idealistti.
İnanıyordu başaracağına hayallerini,
Uzun yıllar bekliyordu onu…
Arabalar geçti hızlıca, kornaları hiddetliydi.
Perde yok olmuştu, haber vermeden.
Üzerinden zaman geçmişti o yılların,
Bolca hemde.
O kız büyümüştü, daha öğrenecekleri vardı.
Otobüs yaklaşıyordu sonunda.
Hayat acısıyla tatlısıyla devam etmeliydi.
