Gökyüzündeki mavilik canlılığını kaybetti.
Bulutlar kararmış, gidiyorlar.
Veya hissettiğim bu, azdan biraz çok.
Köşeler, o kör noktalar.
Göremediğimde ilerisini, arabalar durmuyorlar.
Bir şarkı tutturmuşum dilime,
Yollar bitmiyor, ev evim olmayınca.
Güller öldüğünde kapatmalıyım gözlerimi.
Bir parçam daha var, ışığını bekleyen.
Yazın sonunda gelecek iyi geceler öpücüğüm,
O vakit uykuya dalacağım.
Silinmiş gibi olacak benliğim ahmaklardan,
Dizlerine çöktüğünüzde anlarken siz büyüklüğümü.
Ben unutulduğu sanılan şarkımı çalacağım.
Oyunlar eğlenmek ölümler kederlenmek içinse,
Kuruyan nehirler şahit değil dökülen kanlara.
