Psişik güçlerimden korkuyorum bencilliği beraberinde getirir mi diye. Kafam hep karışık, geleceğim belirsiz ama ne olursa olsun iyilikler arıyorum. Güzel günler bir gün geliyor; bir saat ya da bir dakika… Bazen geliveriyor öylesine. Bekliyorum ancak birini değil, artık değil. Zamanım bitmeden güzelliklere doymak ve doyumsuzluğa son vermeye çabalıyorum. Gerçekleri oyun dışı gözlemliyor, yaşım ile birlikte devleşmeyi ümit ediyorum. Ve ben bile kendimi anlayamazken bana beni anlatan insanı özlüyorum. Yeri dolmasa da onu beklemek istemiyorum. Beklentiler en acısı zorlukların. Sevgiyle ve sevgisizlikle yoğrulmuş ruhum yalnız, üşüyor. Yine de devam. Kötülüklere uğramadan…
Anlık durum
