Beni hep anlayan dostlarımdı onlar
Benim biricik, gözüm gibi büyüttüğüm çocuklarımdı onlar
Duygularımı yüklediğim hazine sandığım olmuşlardı onlar
Hepsini anlamadan kaybettim, kara çarşafın beyaz lekeleri oldular
Bense karalara bağlandım, bir kibritle alevlenen emeklerim yok oldular
Onları ölüme terk eden, uçurumun kenarına sürüklediğim için
Eskisi gibi, onlara yazamayacağım için
Geri gelmeyeceklerini bildiğim için
Çok ama çok üzgünüm, sizleri koruyamadığım için bağışlayın beni
